Can Bonomo'dan şiirler

C a n   D e f t e r i

Heykellerin cebe girmediğini bildiğimiz için insanlık tarihinde aslında pahalı olduğu için çalınan tek sanat eseri resimdir; sanki resim dışındakiler beş para etmezmiş gibi bir hava hakimdir uygarlıklarda. Çünkü tektir ve kolaylıkla kişiselleştirilebilir. Bu teklik meselesi resmi ve dolayısıyla ressamı tanrısallaştırır kimilerinin gözünde.

Oysa müzik tabiatın cilvesi gereği her yerdedir ve çoğuldur; gök gürültüsünden suyun akışına, rüzgârın uğultusundan kuşun ötüp kanat çırpışına kadar. Herkesin payına düşen bir müzik parçası bulmak mümkündür; sıkıntı ve ironi, müziğin arzuladığı ya da gerektiği zaman bir lisana bürünmesindedir. Bazen müzik de konuşmak ister. O durumda çekmeceler açılır, şarkı sözleri gizlendikleri hafızalardan serbest bırakılır.

Şarkı sözü yazanlar, müzisyenlerle iç içedir, kardeştir; ama çok önceden evden ayrılmış olan şairlere ve şiirlere ulaşmak mümkün değilmiş gibi görünür. Şairlerin yarattığı evrende tanrısallık da, çoğulluk da başkalaşmıştır çünkü. Kendi sözlerini de yazan bir müzisyenle kendi müziğini yakalamış bir şairin bir sürü ortak noktası varken, ne yazık hayat onların yuvalarını başka başka gezegenlere inşa etmiştir adeta. Bernie Taupin ne şair sayılır tartışılırsa da onun Elton John ile dostluğunu saymazsak müzisyen-şair yakınlığı, iş birliği yok denecek kadar azdır. Telif veya ideolojik destek dışı ortaklıklardan söz ediyorum elbette. Biri ötekini küçümser adeta.

 Bana göre coğrafyamızda ‘kentli’ şiire paralel sözler yazan en iyi müzisyen Bülent Ortaçgil’dir; onun yanına-ardına İlhan İrem, Sezen Aksu, Teoman, Umay Umay, Mete Özgencil eklenebilir. Şüphesiz alternatif müzisyenleri ayırıyorum; burada alternatiften kastım,

diğerlerine nazaran daha farklı amaçlar taşımaları – bir çeşit illegal mutluluk aramaları. Aysel Gürel ise öğrenilmiş bir davranışın ötesinde hep.

Can Bonomo ile Mustafa Altıoklar’ın bir sohbet masasında tanıştık; okurlarımın uyarılarıyla Can’ın şiirlerime olan ilgisinin farkındaydım. Çıktığı televizyon programlarında, sahnelerde şiirlerimden bölümler okuyordu. Kısa sürede, hazırladığım performansların değişmez katılımcılarından oldu. Bu genç müzik adamının o gecelerde şarkı söylemek yerine kendi şiirlerini paylaşma coşkusu, şarkı söylerken rahatken şiire sıra geldi mi utangaç bir hale bürünmesi duyduğu saygının tezahürüydü tabii ki. Tüm bir dünya şiirine saygı. Bu saygı şairim diyen insanlarda bile sık bulunmaz.

Büyük olasılık Can Bonomo asla bir şair olarak anılmayacak, ama bu onun yazmasına engel teşkil etmiyor. Onu durdurabilecek bir güç tanımıyorum. Ailesine, aşkına, yalnızlığına, isyanına derinden bağlı birini susturmak mümkün mü?

Can’ın şiirlerine size ait bir günlüğü okurmuş gibi yaklaşırsanız, samimiyetine inanırsanız, onu diğer şairlerle karşılaştırmadan mahcup etmezseniz seveceksinizdir. Derdi olan Can da böylelikle mutlu olma şansını yakalayacak.

Kitabını kütüphanemde bu işin ustalarından Nick Cave’in The Complete Lyrics’i ile Kurt Cobain’in şarkı sözleri arasına yerleştiriyorsam gerisi size kalmıştır.

küçük İskender
Eylül 2013

"Delirmek Belirmektir, çünkü bu hayata dair olan en güzel şeyler ya en çarpıcı şeylerdir ya da hiç yokturlar.

Hayatımın en anlamlı derslerinden birini annemin beni küçük yaşta tanıştırdığı şairlerden aldım.

Tabiatın koruduğu ya da dünyanın bizden sakladığı her şeyi doğru harfleri yan yana koyarak tekrar tekrar keşfetmek mümkündü.

Yazmaya bunun heyecanı ve acemiliğiyle çok küçük yaşta başladım.
Mantığa aykırı her eylem kelimelerle kâğıda dökülebilir ve bunu yapabilmek için tek ihtiyacımız olan şey yazan bir kalemdir.

Türk edebiyatında adını duyurmuş onca üstadın arasına yazan bir kalem olarak adım atma cesaretimi de yine annemden aldığımı belirtmek isterim.

Cemal Süreya’nın dediği gibi: ”Şiir alışkanlıklara karşı bir yaylım ateştir.”

Tüm samimiyetim ve cesaretimle yazdığım şiirlerimi yani zihnimle dünyanın sınırlarının kesişmeyi bıraktığı fikir odalarımı halka arz ediyorum.

Dağınıklığımı ve mahçubiyetimi mazur görün.
İyi istirahatler dilerim.

Muhabbetle…"

Can Bonomo

ALAVERE

Yine o günlerden biriydi
Oturmuş iki sevgili

Boşa kürek çekiyorduk; acelemiz var gibi
Alaca karanlık, verece nihilist bir önyargı,
Ve galiba ufak bir dozda kara sevda bulmuştuk çıkınlarımızda
Hayat diyorduk:
Ne kadar alıngan oluyor,
Biraz mizah ve başkaldırı yakalarsa okul çantalarımızda
O günlerden biriydi
Hatta hava da griydi
Makyavelist bir aşkın akşamüstü çarpıklığında;
Odamızda etmiştik kahvaltımızı;
Hatırlıyorum;
Çünkü o an çarşaflarımız kızarmış ekmek ve tütün kokuyordu
Biz hızla yol alıyorduk durmadan ama yol bizi almıyordu
O günlerden biriydi,
Romantizmimizin manyelinde, dalavereci kâşifler at koşturuyordu
Alengirli kitapların, agnostik düşünürleri inek sütü içerken;
Bizim aşkımızın subliminal mesajları, onları esrara itiyordu
O günlerden biriydi.
Cuma’ydı.
saat 4.
Aylardan Nisan.
Gittin sen ve ben anladım ki;

Vardığı yerde değil, durduğu yerde yaşlanıyor insan.

KURGU BİLİM PORTAKAL

Binalar dikerken, kelimelerden erken
Gözbebeklerimde anason ve cebimde buruşuk hayaller taşıyorum
Yaralı bir karanfile yaslarken dizlerimi,
Diyorum ki : Bak bu gemiler hep benimdi dün
Bak bu kumlu taşlar benimdi
Bak bu ağaçların kovuklarında dün yazdığım sözlerim,
Çocukluğum dinlenirdi

Açıyorum sonra gözlerimi birdenbire
Hayaller kurarken kelimelerle erken
Merhaba diyorum!
Merhaba beyzadeler!
Merhaba tamburun sesiyle ipek gibi silkelenen çengi
Kuğuların kahkahasına da paslı yüreklere de
Merhaba piyadeler!
Merhaba kahverengi!

Binalar dikerken,
Kelimeler denerken
Diyorum ki: Buralar artık kimseyi irkiltemez
Diyorum ki: Mutluluğu yalnızca rüyalarında gören insanlar
Daima yorgun olurlar

Açmadan gözlerimi
Uzanıyorum seni düşünmelerin üzerine sere serpe
Son sözlerim hâlâ sıcak

Fazla uzaklaşmış olamam...

ÇİÇEK SAPAN

Biraz sancı ve biraz orman istedi çiçek
Ne olur dayan
Çünkü kullanma kılavuzunda öyle yazıyor
Kullan bunu diyor kılavuzun
Kullan, kullan, at bunu - üç kuruşa sat bunu
Zaten biraz gözyaşına ihtiyacı vardı ihtişamlı bulutların
Birileri elbet ağlayacaktır
Oyun hüzünlüyse yazarın yakınları mutlaka ağlar mesela
Ben ağlamam diyenler evinde ağlar
Ağlayamam diyenler rüyalarında ağlar
Çocuk artık çok hastaysa kardeşi her zaman biraz ağlar ya mesela
Birileri elbet ağlayacaktır çünkü
Bence eve gidip pencerelerden bakalım artık
Bu filmin sonu belli oldu
Ağlatacaksın annemleri ve biraz birilerini daha
Saçma sapan bir otobüse binelim nereye gidiyorsa biz de
Belki anca ayılırız şişe şişe kelimelerden, marazlardan
Üzülmek ayıp değildir ama kimisine de yakışmaz ya
Kimilerine sen yakışırsın ancak
Kimileri ki sana maçası çıkışmaz
Sen birilerine yakıştın mı o birileri elbet ağlayacaktır
Şairler ota boka ağlarlar mesela
Çünkü birileri elbet ağlayacaktır

Biraz sabır ve biraz aydınlık istedi çiçek.
Birileri elbet ağlar...