"Çeviri Şiir": Ahmed eş-Şehavi

ŞÖYLE DEDİ KADIN

Şöyle dedi kadın:
        Dal
        Ve yüz
Su gündoğumudur
        Arifin hazzı
        Bir minarenin gözyaşları
        “Lem”in açıklaması

Şöyle dedi kadın:
        Ayrılma kapımdan
        Çal
        Üşüyorum ateşimden
        Kal
        Hazzın aslı örtümün ardında
Ateş doldur adlarımdan oluşan bir suya.
        Aç
        Açılışım
        Fetihtir senin için.

Şöyle dedi kadın:
        Seven herkes hasret kalır
        Ben de özledim öğrenmeyi
        Ben neresindeyim benin

Şöyle dedi kadın:
        Haber ver özüne
        Adımın kendisini istediğini söyle
        Senin için şaşkın olduğunu
Uzun uzun dua ettiğini “ha”da
Silinmeyiş tadıp
        Gittiğini.

Şöyle dedi kadın:
        Beni bende ikamet ettirdin
        İçiçe resimler
Şekil kayboldu şekilde
Bahşettim kendimi
        Bir yıldızın parmaklarına
            Işığını gönderen
                Aileme

Diğer harflerinin sesi oldum
        Evcil sürgünün
        Hamurun olgunlaşması için ateş
        Bir göz ki resimler birleşiyor aynalarında
        Yazının doğuşuna dair evrak
        İlk bulutun için bir deniz
Saniyelerin boğdurduğu nefsin için bir vakit
Perdeleri tırmanan kuşların uyutamadığı bir ilah

        Gel
        Bulursun beni
Bir denizde
Dibi ezel
Sahilleri ebed.


ONUNLA KORUNUYORUM

Şiirim yaklaştırmıyor
    Çünkü sen daha yakınsın parmaklarımın göğünden.

Şiirim dilimdir
Dehşetimin dilsizliğine tutulduğumda
    Ve her saniye
Senin elinden çıkan
Yıkıcı bir depremin ölüsü olduğumda.

Şiirim, bedenim
İkisi de benim
Devrimim
İkisi de krallığımın adresi
    İkisi de sana açılan
Denizim.

DUA EDİYOR ŞARAPLARIM

Her şey küçülüyor
Önümde
Ne sahilimde deniz
    Ne sağımda sancak
    Ne kuşlarımın barınağı bahçeler
Bir vecdin sultanı oldum
Fakat dua ediyor şaraplarım

Ne bir ışık kapına doğru yükselttiğim
Ne bir sur koruyan gözlerden beni
Ne de boşuna dilediğim bir haz
        O halde meylet ki
        Meyledeyim
        Şiddetlensin lambamın ateşi

Açık havada resmimi kaldırıyorum
Fakat yüzlerim
        Çok

Vaktim yok zamanda
O halde oku beni
Harfim ben
        Dillerin doğurmadığı
        Ellerin keşfetmediği.

BİR ŞARKIYA AĞIT

Şöyle yazdı kadın:
İşe yarayacak bir şey yok sende
Metruk bir yolsun sen
        Bir atın kuyruğuna bağlı bir sayı
        Soğuk bir kabir
    Ateşe terk edilmiş
        Kabuğu soyulmuş bir ağaç çölde
        İğnesi olmayan bir ip
            Çalanın ellerini kendine çeken yanan bir kapı

Güneşin selinden titreyen bir kuş
Sessiz bir harf
Bir güvercinin gerdanlığından yitirilen kitap  
Uzlette noktasını arayan yazı
Bulutlarda yüzen çıplak bir dağ
Bir kadının terk ettiği loş ayna
Bir şarkıya ağıt
Bir ipek sönmüş çınlaması

Sordum:
Nereye götürecek beni kapalı kapı
Bir omuz silkişiyle mi kurtulur adlar
Noktasından kaçar mı virgül
        Veya iç çeker mi gökyüzü beynimin üzerinde.

Geri döneceğim tempoya
        Annemden miras aldığım sessizliğe
Kendimi kurtaracağım seni görmekten
    Ruhumu alıkoyacağım konuşmaktan
Adının
Bir harfini.

Ahmed eş-Şehavi 1960 yılında Mısır’ın Dimyat şehrinde doğdu. el-Ahram gazetesi haber dairesinde çalıştı. Haftalık Nisfu’d-dunya (Dünyanın Yarısı) dergisini çıkarttı. 1995’te UNESCO Edebiyat Ödülü’nü, 1998’de Kavafis Şiir Ödülü’nü aldı. Şiirleri Türkçe dâhil birçok dile çevrildi. Benim Adıma Bir Gökyüzü adlı kitabı, Mehmet Hakkı Suçin çevirisiyle Kırmızı Yayınları tarafından yayımlandı (2014).

Mehmet Hakkı Suçin Gazi Üniversitesi öğretim üyesi. Ulusal ve uluslararası düzeyde yabancılar için Arapça öğretim programları hazırladı. Uluslararası Arap Romanı Ödülü’ne jüri üyesi seçildi. 2012 yılından bu yana Arapça-Türkçe-Arapça Edebî Çeviri Atölyelerinin moderatörlüğünü yürütüyor. Arap edebiyatından çok sayıda kısa öykü ve şiirin çevirmenidir.