"Şiirde Aşk ve Erotizm": Gülümser Çankaya

Islak Tütün

sana şaraplı tütünler sakladım
yaz bitmeden gel

ıslağından ıslağıma
bulaşan kan
tenimde biriken ısrar
usulca yıkıyor duvarımı
gövdemde unuttuğum iklim

aklımın göklerine
yapraklar uçuruyor heves

koşsam denize ayaklarım yanacak
kum dediğin iki adım içimde

zehre dönüştü
zehre dönüşecek
yazın durgun sularında
tortulanan bu istek
kasıp kavuracak bizi

seni bir kedinin
uzun tırnaklarıyla bekledim
unutmak yeniden başlatabilir bizi

Kan

kanlı bir haritanın ortasında yaşayan
masum biri değildim artık
kan korumuyordu beni
övüncüm değildi kan

üstümdeki beyaz örtüyü
bir çırpıda çekip aldın
güven değildi kan

uzandın orta yerime, kuyuma
oysa bir kadın kabuğundan
başlardı kanamaya

o gece ben
öldürerek özgür bıraktım tutsaklarımı
kalbimi dağa saldım

sapur’un kıyısında
bir çalının dibinde yalandım
yemin tutmadım

önce göğüs kıllarına sürdüm yüzümü
kiraz çekirdeği göğüs uçlarına sonra

saklamadım yaralarımı
kılıcına aşık kurban kadar kesindim
biraz daha ölmek için seninle
içimden çıkma istedim

o gece biz
üzerimden çıkardığın beyaz giysiyi
çalının dibinde unuttuk
insan yaptı bizi bu


Örümcek

insan arsız bile bile
üst üste düşmüş
iki gölge

inkar ve ikrar

biri içeri alır
biri yalanlar

gövdenin gümüş yalımında
aşkın gizil çağı

kendi zamanında buyurgan
ağır ve yapışkan
bir salgıyla sarar bizi
sonsuzluğun eril gücü

öldü dediğimiz yerden dirilir
sıyrılıp çıkar geride bırakır kılıfını

bazen
tek bir örümcek başlatır teni
sonra çoğalırlar