Alex ve Miles’tan 2. Round!

Alex, Arctic Monkeys’in 2003 yılında yavaş yavaş kurulma aşamasında yer alırken, grup 2006 yılında dans pistlerinin tozunu attırdığımızı iddia ettikleri, I Bet You Look Good on the Dancefloor’un ilk single’ı olduğu “Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not” albümünü yayınladı. 2007’de “Favourite Worst Nightmare”,  2009’da “Humbug”,  2011’de “Suck It and See It” ve son olarak 2013’te “AM” albümleri 2006 yılındaki çıkışlarını desteklerken araya bir takım EP’ler de serpiştiren grubun solisti Alex bir yandan farklı projelere de koşturdu.

Miles Kane, İngiliz  grup The Rascals ile 2009 yılına kadar flörtüne devam ederken, The Rascals öncesi yer aldığı The Little Flames zamanlarında Arctic Monkeys’in 2005 turnesine yardımcı oyuncu olarak dahil olmuştu. Ardından Miles, Arctic’in altın vuruş şarkılarından 505’e de el atınca ikili de ‘yoksa…?’ diye düşünmüş olmalı ki –Miles, çoğu röportajında Arctic Monkeys’e bilerek dahil olmak istemediğini belirtiyor- 2008’de The Last Shadow Puppets adlı projelerini duyurdular.

Yine bir nisan ayı… Yıl 2008… İlk albümleri “The Age of the Understatement” ile müzik listelerine vurgun yapan The Last Shadow Puppets, Arctic Monkeys ile ister istemez karşılaştırılıp durdu. Ki zaman zaman hâlâ bu geçerli. Alex ve Miles, bu projeleriyle yarattıkları müziğe indie genre’si harici orkestral altyapı yedirmeyi tercih etti. İyi de etti! Artık sabah öğle akşam her türlü ana ve ara öğün ihtiyacımızı karşılayacak bir albüm var!

Yine bir nisan ayı… Yıl 2016… İkinci stüdyo albümü “Everything You’ve Come To Expect” ve bizler yine The Last Shadow Puppets’ı konuşur olduk. Evet mayısın ortası ve haftanın albümü olması için geç değil mi diye soruyorsunuz belki. O zaman playlist’lerinize bakın ve kendinizi kandırmayın! Hepimiz günde en az üç doz almadan hayatımıza devam edemiyoruz. Belki albüm geneli bir şaheser değil ama dijital çağın dikkat çeken ‘görsellik’ algısı ile şahane bir illüzyon yaratılıyor; ancak bunu müzikal anlamda yeterince besleyemiyorsanız o zaman izlediğiniz ‘görsellik’ dört dakikalık bir hikayenin üzerine çıkamıyor. Bahsetmek istediğim tam olarak şu: Aviation video klibini durmaksızın styling, hikaye, kurgu gibi açılardan –Alex ve Miles’dan söz etmiyorum (!)- inceleyip, düşünebilirken; Aviation’ın devamı olan, albüm ile aynı ismi taşıyan şarkı Everything You’ve Come To Expect için aynı nicelik ve nitelikler geçerli değil.  Miracle Aligner, The Element of Surprise, ritm ve melodi olarak da dinleyeni daha hızlı yakalarken haliyle albümdeki diğer şarkılardan biraz daha öne çıkıyorlar, hem de hissedilir şekilde. 

https://www.youtube.com/watch?v=Fd1Xc6-6VVg

Değişmeyen şey şu ki; The Last Shadow Puppets’in albümlerindeki şarkıları her dinlediğinizde post-modern dramaların ve aşkların yaşandığı filmleri izliyorsunuz. Evet öyle bir film henüz yok çünkü karakterler gerçek hayattan; yani sen, ben, o… Kendi filmlerimize retro havada soundtrack’ler hazırlayan Alex ve Miles’a teşekkürler!