Grammy Ödüllü Jesse Harris’i Dinlemeyen?

90’ların ortasından beri şarkıcı, söz yazarı, gitarist ve de prodüktör olarak dünyanın birçok yerinden müzisyenlerle çalışıyorsun. Solo olarak da 12 adet albüm çıkardın. No Wrong, No Right da 13’üncü albümün. Müzikal olarak neler değişti o günden bugüne senin için?

Bütün albümlerim, çalıştığım ve albüm kaydını birlikte gerçekleştirdiğim gruplara göre ya da albümün konseptine göre değişiyor. Örneğin son albümümü davul & gitar ikilisi Star Rover ile yaptım. Albümde aynı zamanda, gelecek albümünün prodüktörü de olduğum genç gitar virtüözü Julian Lage de yer alıyor. Bir önceki albümüm Born Away’de bütün enstrümanları kendim çalmıştım. Ondan önceki albümüm Sub Rosa Brezilya’da, Brezilyalı müzisyenlerle kaydedilmişti. 

13’üncü albümün No Wrong, No Right şubat ayında dinleyici ile buluştu. New York’taki Rockwood Music Hall’daki lansman konseri gerçekten harikaydı. Ardından hemen Amerika turnesine başladın. Dinleyicilerin tepkileri nasıldı?

Aslında, bu sefer Amerika’nın dışında daha çok konser verdik. Brezilya’da, Meksika’da, Japonya’da ve de İngiltere’de. Birlikte her çalışımız bize kendimizi yeniden yeni hissettiriyor. Bence dinleyici de bunu hissediyor. Aynı zamanda bu süreç içerisinde albümdeki bütün şarkıları Los Angeles’taki arkadaşım Petra Haden ile bir kez daha kaydettik ve şarkıları o söyledi.

No Wrong, No Right albümünü bir kelime ile özetleyecek olsan bu ne olurdu? Ve neden?

Bu kelime “deneysel” olurdu. Çünkü albümün tamamını bas gitar olmadan kaydetmeye ve bir eksiklik olacak mı diye bakmaya karar verdik. Bir de albüm rock şarkıları, akustik baladlar ve enstrümantal kompozisyonlar olarak üçe ayrılır mı diye görmek istedim. Hepsi oldu.

Albümün son şeklini alması senin Star Rover ile bir araya gelmenle gerçekleşti. Bu yüzden Jesse Harris olarak değil de, Jesse Harris with Star Rover olarak çıkardın albümü. Nasıl gerçekleşti bu birliktelik?

Ben Star Rover’ın büyük hayranıydım. Bütün konserlerine gidiyordum ve sonunda arkadaş olduk. Bir gün beni jam session için çağırdılar ve anında birlikte rahat olduğumuzu hissettik. Hala da öyleyiz. Bir yandan şarkıların aranjelerine sağdık kalabilirken, bir yandan da doğal ve özgür çalmakta çok iyiler.

2003’te Norah Jones’un en büyük hit’lerinden Don’t Know Why için “Yılın Şarkısı” Grammy’sini sen aldın. Shoot The Moon, One Flight Down, I’ve Got To See You Again ve The Long Day Is Over o albümde yer alan diğer şarkıların. Sadece müzik yapmıyorsunuz, aynı zamanda çok iyi iki arkadaşsınız. Hem arkadaşlığınız ve de iş arkadaşlığınız için neler söyleyebilirsin?

Norah ile birlikte müzik yaparken zorlanan kimse olduğunu düşünmüyorum. Oldukça doğal biri. Büyük bir şanstır ki daha kimse onu tanımıyorken tanıştık ve birlikte çalıştık. Arkadaşlığımız konusuna gelince; çok yakınız, kız kardeşim gibidir. 

Ethan Hawke’ın 2006’daki  The Hottest State filminin soundtrack’inde sadece ismin geçti diyemeyiz; çünkü o albümde Cat Power, Feist, The Black Keys, Brad Mehldau, Bright Eyes, Norah Jones gibi birçok isim sana ait şarkıları seslendirdi. Nasıl hissettin? Ben söylediğinde çok etkilenmiştim. Çünkü birçok müzisyenin böyle bir şansı elde etmesi için ölmüş olması gerekiyor sanırım...

Tekrarlanması imkansıza yakın deneyimlerden biriydi sanırım. Ethan ve ben sürekli olarak, bir sonraki şarkıcının ya da grubun seçtiğimiz şarkı ile ne yapacağını bekleme sürecimiz bittiğinde kendimizi boşlukta hissedeceğimiz konusunda şakalaşıyorduk. Sadece şarkılarımın seslendirilmesiyle kalmadım, Cat Power ve Willie Nelson gibi isimlerin seslendirdiği şarkıların prodüktörlüğünü de ben yaptım. Unutulmaz günlerdi. 

Albümdeki favori şarkılarım Nothing’s Gone But The Night ve River of Stars. Ancak bunların yanında ünlü Japon anime yönetmeni Miyazaki için yapılan ve adı Miyazaki olan enstrümantal bir şarkı da yer alıyor. Gerçekten dikkat çekici. Castle In The Sky, The Wind Rises ve My Neighbor Totoro favori filmlerimdendir. Haliyle dikkatimi çekti. Tanışma şansınız oldu mu? Nereden çıktı bu fikir?

Maalesef tanışamadım kendisiyle. Gripten dolayı evde yatıyordum ve her gece onun filmlerini izliyordum. Ve çok ateşimin olduğu bir gün o şarkıyı yazdım ve şarkıya onun adını verme fikri çok uygun geldi. Tabii bunun üzerine geçenlerde Tokyo’dayken arkadaşım beni Ghibi Müzesi’ne götürdü.

Amerika’da sürekli turnedesin ama peki ya Avrupa? Belki de İstanbul?

Tabii ki Avrupa’da daha çok konser vermek isterim. Ve Türkiye’ye hiç gelmedim. Bu konuda ne yapsak acaba? İstanbul’da Jesse Harris & Star Rover konserine ne dersin? (gülüyor)

Gelecek günler için planlar nedir?

Bu aralar bahsettiğim gibi Petra Haden’ın albümü üzerine çalışıyorum. Jesse Harris şarkıları söyleyen bir Petra Haden güzel bir fikir gibi geliyor. Aynı zamanda Sophie Auster isimli bir şarkıcının da albümünün prodüktörlüğünü yapıyorum. Ekimde ise yine Meksika ve Los Angeles konserlerim olacak.