Müziğe Şiirsel Bir Dokunuş: Anohni

1997 yılında David Bowie’nin Life On Mars şarkısının cover’ı ile sahneye çıkan Hegarty o tarihten itibaren Antony and the Johnsons adlı grubunu kurdu. İlk albümü de dâhil olmak üzere grupla dört albüm kaydetti. Antony and the Johnsons (2000), I Am a Bird Now (2005), The Crying Light (2009) ve Swanlights (2010) albümleriyle grup dünya çapında büyük bir başarı sağladı.  I Am a Bird Now albümleriyle Britanya’nın en saygın ödüllerinden Mercury Prize’ı kazanırken, Mojo müzik dergisi albümü o yılın en iyi albümü seçti. I Am a Bird Now’ın diğer bir özelliği ise çok kıymetli sanatçıların albüme katkısıydı. Lou Reed, Boy George, Rufus Wainwright gibi büyük müzisyenlerle düetler bu albümde yer aldı. Ardından gelen The Crying Light ve Swanlights gibi albümlerde de grup yalnızca müzikal açıdan değil görsel açıdan da dikkat çekti. The Crying Light albümünün kapağında efsane dansçı Kazuo Onho yer alırken Cut The World şarkısının videosunda Marina Abramovic ve William Defoe oynadı. Hatırlatmakta fayda var: I Am a Bird Now albümünün kapağında da sanatçı Cindy Sherman vardı. Antony and the Johnsons grubu hikâyelerini hem çektikleri müzik videolarında hem de albümlerinde aktarmaya çalıştı. Grubun her adımı sanatsal bir performanstı. 

Tarihler 23 Şubat 2015’i gösterdiğinde ise Antony and the Johnsons grubu tarih sahnesinden silindi. Grubun web sitesi ve Facebook hesabından yapılan duyuru Anohni ismini işaret ediyordu. Antony Hegarty Antony and the Johnsons adlı macerayı bir kenara bırakıp Anohni adıyla başka bir maceraya yelken açmaya niyetliydi. Bir sanatçının anlattığı hikâyenin değişmesi önemlidir. Aksi takdirde hep aynı hikâyenin anlatılması ya da aktarılması bir sanatçıyı çıkmaza düşürür. Sanatçının anlattığı her farklı hikâye yeni bir serüvene işarettir.

Anohni ise Hegarty’nin diğer hikâyelerinden farklı olarak daha protest bir biçimde karşımızda. Artık hikâyesi kendi cinsel yönelimleri, bedeni ve bu bedenin doğayla, hayal gücüyle ilişkisinden çok toplumsal ilişkiler, kolektif politik mücadeleler, küresel ısınma gibi politik konulara uzanıyor.

Hopelessness adını taşıyan ilk albümünün ilk single’ı Drone Bomb Me bir Afgan mülteci kız çocuğunun ağzından yazılmış gibi. Yalnız Anohni’de gelenek değişmiyor ve şarkının videosu da şarkı kadar etkili. Naomi Campell’ın oynadığı videoda Campell şarkıyı gözyaşlarıyla kendisi söylüyor. 

Albümdeki Watch Me, Obama, Execution, 4 Degrees gibi şarkılar küresel ısınma, işkence, dünyadaki kolektif politik mücadelelere gönderme yapıyor. Böylesine ağır konulara referans veren şarkılar partizanca değil başka bir dünyanın ihtimalini düşünerek yazılmış.

Albümün prodüktörlüğünü elektronik müzik dâhileri Hudson Mohawke ve Oneohtrix Point Never üstlenmiş. Hopelessness’daki elektronik tınılar çağımızın sorunlarını su yüzüne vururken Anohni (ya da Hegarty) incelikli ve tutkulu vokaliyle bir tasarım olarak başka bir dünyanın ihtimaline şiirsel göndermeler yapıyor.  Özgürlük serüvenine Antony Hegarty  Anohni adıyla devam ediyor. Onun macerasına kulak vermek biz dinleyicilerin yaşam yolculuğuna ışık tutacaktır.