Düşünsel ve Duygusal Bir Keşif: “Alternatif Evrenlere Bir Gezinti”

Armağan Şıvgın’ın sosyal hayatın ve internet hayatının içindeki tüm olup bitenlerden etkilendiği resimlerinden oluşan ilk solo sergisi “Alternatif Evrenlere Bir Gezinti” 13 Temmuz'a kadar İzmir’de yer alan The Letter Art Gallery’de sanatseverlerle buluşuyor.

“Alternatif Evrenlere Bir Gezinti” sergisi izleyiciyi nereye götürmeyi amaçlıyor?

Şimdilik resimler bize basitçe alternatif evrenler ve olası dünyalar olarak tanımladığımız, dünyada karşılaştığım ve görmeyi arzuladığım manzaralar, tipler, teknolojiler ve bu bağlamlarda mekânların, dünyaların, karakterlerin dönüşümlerini sunuyor. Bizi nereye götürdüğünden ben de emin değilim ama anlam, görsel bilgiden türetilebilir.

Alternatif evrenler ve olası dünyalardan bahsediyorsunuz, bu dünyaları nasıl hayal ediyorsunuz? Bu dünyaları hangi unsurlar oluşturuyor ve izleyiciye hangi hikâyeleri sunuyor?

Bu “dünyaları” hayal etmiyorum bu dünyalar zaten var, ben doğru kelimeleri seçip birbirlerine entegre ediyorum. İnternette görsel anlamda deneyimlediğim onlarca içerikten etkileniyorum. Benim yaptığım şey AI ile doğru bir ilişki kurmak, ona doğru bilgileri vermek. Hayalini kurduğum şey bu dünyaların içindekiler. Beni ilgilendiren daha çok şu; bulundukları dünyaya bağlı olarak içindeki kişi ya da nesnelerin, benim iç görüme kazandırılmasını arzuluyorum. Onların nasıl göründüklerini, ne olduklarını, nasıl hareket ettiklerini, neler yaşayacaklarını düşlüyorum. Hayalini kurduğum şey, imgelerin birbirleriyle olan ilişkisinde bir hikâye ve hareket aramak. Bir filme dönüşüyor ama bu filmi tuvale iyi bir şekilde aktarma konusunda başarılı değilim.

​İzleyiciye sunulan bir hikâyeden çok; bir hikâyenin küçük parçalardan oluşan, hikâye oluşumuna referans veren, onu yönlendiren yol haritaları -dediğim gibi bu konu üzerinde çalışıyorum ve bunu yansıtmakta başarılı sayılmam.

Eserlerinizdeki farklı dünya tasvirlerinden ve bu dünyaların felsefi, sosyal ya da bilimsel temalarından bahsedebilir misiniz?

Tüketim kültürü, mutluluğun yapay yollarla sağlanması, bireyselliğin kaybı, genetik mühendislik, sosyal kontrol yöntemleri, ekosistem yönetimi, uzay yolculuğu, iktidar, ekoloji ve çevresel kontrol, insan ve makine potansiyelinin sınırları, yapay zekâ, klonlama, zihin kontrolü, gerçeklik ve illüzyon, galaktik toplumun dinamikleri, tarih ve gelecek öngörüsü, politik iktidar, mitolojik yaratıkların ve doğaüstü güçlerin varlığı, doğanın ve teknolojinin çatışması, iyilik ve kötülüğün mücadelesi, totalitarizm, bireysel özgürlüklerin kaybı, propaganda ve gerçekliğin kontrolü.

İnternet üzerindeki deneyimlerinizi tuvale nasıl aktarıyorsunuz? Dijital içerikler nasıl fiziksel bir sanat işine dönüşüyor?

İnternetin tümünü bir çeşit fikir okyanusu olarak görüyorum. Bu fikirlere, içeriklere, ürünlere belli sistemlerle, mekanizmalarla çalışılarak üretilen çizgiler olarak bakıyorum - bir doğru parçası gibi. Tümü varlık sahnesine bir çizgi çekiyor, bu çizgilerin tümü gözüme bitmemiş olarak gözüküyor, muhtemelen o çizginin çizilmesinde de geçmiş çizgilerden kesişmeler içerdiğini gözlemleyebiliriz. Ben o çizgileri toplayıp, o çizgilerle kesişen kendi kaçış çizgilerimi (doğru parçalarımı) çizip, kendi çizdiğim doğru parçalarını takip ediyorum. Çizgileri toplayıp birbirleriyle çarpıştırıp (yapay zekâ kullanıp), (kolajlayıp) varyasyonlarını, birleşimlerini ve oluşumlarını izliyorum. Bu takip sürecine örnek olarak yüz farklı elma çizdikten sonra yüz birinci elmayı düşünmek gibi olduğunu söyleyebilirim. Tabii burada yapay zekânın sınırsız imge üretimi ve onu kullanan arasında bir ilişki de mevcut. Bu anlamda sanatın imge üretimi mi, yoksa sistem üretimi mi olduğu tartışma konusu.

Fikirlerinizi nasıl geliştiriyorsunuz? Bu fikirler nasıl bir araya geliyor ve nihai çalışmayı oluşturuyor? Çalışmalarınızın arkasındaki yaratıcı sürecin aşamalarını ve bu süreçteki kişisel deneyimlerinizi paylaşabilir misiniz?

Çağımızın dünyasında fikirler her yerde ve döllenmeye hazır birer yumurta gibiler, resimleri de spermlere benzetebiliriz. Bu resimler küçük resimler, çoğaldıkça bütünleri oluşturuyorlar. Yaratıcı sürecin aşamaları başta takip yoluyla tüketmek ve tüketilenleri yeniden değerlendirerek küçük resimlerle oynamakla başlıyor. Sonra o dünyada olmasını istediğim unsurları düşünüyorum. Örnek olarak: Bir temel konsept, coğrafya ve çevresel koşullar, o dünyanın tarihi ve kültürü, toplumsal yapısı ve politikaları, mitoloji ve inanç sistemleri, ana hikâye ve karakterler (bir macera veya dünyanın kendisi hakkında bir keşif), dünyayı tasvir etmek için görsellerin oluşturulması (haritalar, karakterler, mimari tasarım, manzara, canlılık, hayvanlar, yaratıklar), savaş sahneleri, festivaller, teknoloji ve makine tasarımı, farklı uygarlıkların teknolojik farklılıkları, gruplar, loncalar, krallıklar, belirtiler, sembol-rozet, efsanevi noktalar ve gizemli yerlerin betimlenmesi, notlar, artefaktlar ve eşyalar ile bunların kullanım amaçları, kurgusal etkinlikler, savaşlar ve savaş stratejileri, askeri birlikler, kahramanlar, ilham verici kişilikler ve portreler, yakın plan detaylar, duygusal temsiller örneğin, bir karakterin içsel çatışmasını veya hüznünü yansıtan bir sahne, bilinç akışı imgeleri, rüya sahneleri, halüsinasyonlar veya bilinç durumu değişiklikleri gibi aşamaları düşünüyorum. Bu süreç işlerken hayal dünyamda deneyimlenmeye ve hikâyeler kıpırdanmaya başlıyor.

Tuvali yaratıcılığınızın ve bağlantı kurmanın enstrümanı olarak kullanmanın sanatsal ve entelektüel anlamını açıklayabilir misiniz?

Tuval, sınırsız yaratıcılığın bir sahnesi gibi. Tuval, iç dünyamı, duygularımı, düşüncelerimi, varoluşsal soruları, kimlik, anlam arayışımı, hayallerimi, bağlantılarımı somut bir biçimde ifade etmeme ve dünyaların dönüşümlerini araştırmama olanak tanıyor. Bu sayede tuval, düşünsel ve duygusal bir keşif aracı hâline geliyor.