Göstererek Gizlenmek!

Sergi mekânına girildiğinde ilk odayı tümüyle kaplayan video, on ayrı şehirde sanatçının yüzüstü olarak uzanıp suya kapandığı anları gösteriyor. Fotoğraf izlenimi veren bu durağan videolar günün farklı saatlerinde ve farklı hava koşullarında çekilmiş. Vücudu video ekranına aksi bir şekilde yerleştirilmiş, kolları yana kapanmış, yüzü suya batmış gergin bir şekilde yatan, nefes almak gibi temel fiziksel ihtiyaçları yokmuş izlenimi veren bedenlerin yer aldığı video, izleyiciyi bu gerilime davet ediyor.  Görüntü etrafta olup bitenlere odaklanmasa da yürüyüş izleri ve gölgelerin hızından etraftaki tepkisizliği hissettirirken; kendine odaklı, bireyci ve tepkisiz kent insanına dikkat çekiyor. Aynı zamanda sanatçının su birikintileri aracılığıyla başka bir boyuta geçip gizlenmek istediği hissini veriyor. Göstererek gizlenmek! Fakat bununla birlikte videolarda kamera için aksiyonda olan aktör, ‘’bireyin bu dinamik için hiçbir önemi ve anlamı yok mu?’’ sorusuna işaret ederek günümüz sanatçısının kendisiyle ve etrafında olup bitenlerle hesaplaşma arzusunu hissettiriyor. Farklı koşullar ve farklı gün ile saatlerde aynı hareketle tekrarlanmış olsa da etrafındakilerin dinamiğinin değişmediğini simgeliyor. Kentin devinimine göre farklı zaman ve mekânlarda olup bitenlerin azalması veya çoğalması bu değişmeyen bedene göre bile şekillenmiyor. Şehir yaşamının bir parçası olan su birikintileri bir aksaklığa işaret ederken sanki beden buraya kök salıyor. 

Galerinin ikinci odasında ise “living the art spaces” (sanat alanında yaşamak) başlığı altında fotoğraflar üzerine yansıtılmış küçük ölçekli video işleri yer alıyor.  Bu işlerde sanatçının videoya çektiği mekânların fotoğraflarla devam etmesi, tuval üzerine yapıştırılmış fotoğraf kesitinin resimle devam etmesi ve o kesitin geri kalanının hayal edilmesi eylemine benziyor. Farklı mekânlarda birbirinden  farklı vücut hareketleri ile birdenbire ekrandan çıkan sanatçı, fotoğraf üzerinde kaybolarak bir manipülasyona girişmiş oluyor. Figürün beklenmedik bir biçimde yitmesi, arka küçük koridora yerleştirilen videoda farklı eylemler aracılığıyla devam ediyor. Sanatçı sergi alanında da bir histen diğer bir hisse geçişi mekânlar aracılığıyla  tamamlıyor. Birinci odadaki dış mekân ile şehir yapıları ve yapılanması arasındaki ilişki üçüncü mekanda da devam etmiş oluyor. Böylece  sanatçı bizi dış mekandan iç mekana götürüp getirirken kritik bir bağlam içinde bedenini zorlayarak bireyin de  iç ve dış dünyasına açılımına işaret ediyor. Bu üçüncü video fotoğraftan teknik olarak biraz daha ayrılıyor ve harekete daha çok odaklanıyor. Sanatçının farklı ülkelerde; Tokyo, Berlin, Cenevre ve Londra gibi kalabalık şehirlerin içinde yer alan farklı köprülerden aniden suya atladığı anları gösteriyor. Sanatçı suyun içinde kaybolup gidiyor ve ardından sadece bir durağanlık oluşuyor ama etrafta olup biten her şey kaldığı yerden devam ediyor.

Figürün ansızın ekranda oluşan yokluğu ve bir daha var olmayışı açık kent alanlarına odaklanmayı da beraberinde getiriyor. Köprü ve su ilişkisi, akıntı ve şehir ilişkisi aktörün bu eylemi ve geçişleri bir an izleyici ve kendi için durduruyor izlenimi veriyor. Bu müdahaleler imaj algımızı onların zuhur edişini ve kayboluşunu, varlığını ve yokluğunu, fonksiyonları ile bir konu haline getirmiş oluyor. Ve sosyal düzen içinde umulmadık edimlerle bir tanımla sınırlanamayacak bir müdahaleye giriyor. Sergide aynı belirlemelere çok fazla tekrar üzerinden bir vurgulama yapılıyor gibi görünsede işler gücünü bu tekrar etme yönteminden alıyor. Çünkü sanatçının kendi bedeni ve dışarı ile olan etkileşimi bir aksiyon olarak bu işlerin temelini oluşturuyor.

Seyircisiz bir aktör izlenimi veren Sebastian Stumpf, 1980 yılında Leipzig Berlin’de doğdu ve aynı yerde güzel sanatlar eğitimi gördü. Folkwang Müzesi, Essen, Braunschweig Kunsthalle Schweinfurt ve Landesgalerie linz'de kişisel sergileri yer aldı. 6. Berlin Çağdaş Sanat Bianeli, Frankfurter Kunstverein, Z33, Hasselt, Tokyo Wonder’da işleri gösterildi.