Görüntülerden Nesnelere: Plajların Döngüselleği
Büyük bir kentin tam ortasında yaşayan benim gibilerin, sayfiye ile ilişkisini döngüsel diye nitelendirmek hiç yanlış olmaz. Çocukluğumun en büyük travması o hiçbir şekilde ait hissetmediğim sahil kentlerine gidiş hazırlıkları, ve sonrasında dönüş işkencesiydi. Hijyen hastalıklı anneanneler, konfor düşkünü büyük halalar, amcalar. Şehirde sarf ettiği emeği insana yazlık alanı sömürme hakkını veriyor mu? Nedir bu tüketim tutkusu, bitmek bilmeyen kendini şımartma hali. Fotoğrafın fazlasıyla konusu olmuş bu alan, mecranın limitlerini ve olanaklarını görünür kılacak bir şekilde irdelenebilir mi? Yılmaz’ın fotoğraftan uzaklaştığı, söylemi için kullandığı “Ready-Made” nesnelere daha geniş alan tanıyan bu yeni sergisi bence mecraya içkin belli sorunları da başarılı bir şekilde görünür kılıyor.