Güller ve Atlar

M

sanki yarım iki insanın ellerini birleştirmesidir M
mutluluğumu götürdü martı bana kalan
gülmutsuzluğu

ah gül koyarlar gecenin yarasına
uzun paltolu yazılar ayaklanıyor içimde
cinayettir gül’ün kırılışı hayatlarda
bu sular dengesiz, bu sular kara, bu sular ziyan
sen külkentlerde bir kedisin
ben çocuğum yitirdiği sapanına ağlayan
sana şiirler kanatlayan

çağılda ey kahır, beni atlara vur
sıyır ve götür o yalnızlık bu şiirde değil

dediler : kendini aşağıya at, kedilerden
             uzun yollar ve atlardan geliyoruz           

ilikledim kapımı sokağın boşluğuna
içerdeyim ruhumu sürüklüyorum intiharlara
sen çatışan bir silah oluyorsun sokaklarda
ağzım sıkı tut kendini, ıslığımı ısırdım
kan arıyor anonslar
                  ambulanslar
                  namlular
                  kaoslar

dişi’me gül basıyorlar gül

V

yakası açık bir düştür belki de
soluksuz çiçeklerin, kalın intihar aygıtlarının
dibinde annem bir çiçektir bu böyle bilinmelidir

durdum. doksan üç lira tutmuş annemin ördüğü otel
yakamda karanhindiba sarısı bir ay
bu geceler esmer şarkılar koparıyor evlerden
karahindiba karaafrikasıdır şiirin, iktidarında karanfillerin
benim ayağım gül tutar, insanlık boyanır o anakaralarda
silah, esrar ve büyük çullanırlar göğün iman tahtasına
ölüm taraf tutar haber bültenlerinde, kuşe kağıtlarda
ölüm açıklanır silah, esrar ve büyük çalkalanır o kıyılarda
insanın insana bıçak çekişi

felaket bu kapılarda dolanır durur
yakamda karaafrikası şiirin, ölür durur

Ö

şaşkın bir ölümmüş Ö
ötanazi kavramının takla attığı benliğim
kuşluk saatleri geri alınmıyormuş meğer
ırgalanmadığım sevmelerimde

taşra gibi kaldır kaşlarını da öyle bak
insan kendi içinde beslemez mi intihabını
kendi dikmez mi kefenini yaşarken döşünde
tespih gibi çekiliyorum derin çukurlarına
tevhit kere tehdit: ağzıbıçkınbulutlarla
kestiler göğümü, insan kendini öldürmez mi?
kuşların kanatları altında

aksam nehirler gücenir, suya tutar benliğimi
yansam ateşler gücenir, kıvılcıma sürter etimi
sevsem, yüzün gücenir, çirkine sayarlar beni

gelme, bekliyorum ziyan etme kendini
yangına gül konur mu
dışarıda herkes tıklım, kıyamet, asayiş
yaşayıp duruyorlar kent kent
billur acılar kesiyorum, boynuma ilmik
tektaş acı ile ovuyorum bedenimi

dediler : evren dünyayı, dünya insanı hapseder
              zulasız firarlardan ve atlardan geliyoruz

üşüdüm çocuk oldum, ellerinin çıngırağında
taytay’larım nerede, su sapanım
yarılmış göğüs çıkrığım, kuytumdaki sesin
ha züleyha kaybolmuş yusuf’un hikmetinde
ha ben arınıp arınıp ölmüşüm teninde

Fatih Akça 4 ocak 1984’de Emirdağ’da doğdu. Ticaret Meslek Lisesi mezunu . Denizli’de yaşıyor. Şiirleri Akatalpa, Bireylikler, Elizedebiyat, Mühür, Mahsusmahal, Akköydergilerinde yayımlandı yayımlanıyor. Güller ve Atlar şairin ilk kitabı.

Kitap tematik olmaz özelliği taşıyor. Şair çocukluk ve gençlik gözüyle çevresinde olup biteni toplumsal ve bireysel yönleriyle ele alıyor. Tek bir şiirden oluşan kitap harfler ve onun sembolleştirdiği çeşitli kavramlarla bölümlenmiş.Şair kitap boyunca söylemi ilginç imajlarla canlı ve diri tutuyor.Şair olguların bitiş yerlerinde düzyazıdan yararlanarak yeni bölümlerin kapısını açıyor.Mitolojik çeşitli kavramları da kullanan şair onları kendi içinde yeniden biçimliyor.