Kediden Al Haberi

Artık Hemingway, Gabo, Refik Halid ve Çetin Altan gibi aslında büyük yazar olan gazetecilere rastlanmıyor. Zaten büyük edebiyatçıların yazabileceği türde bir gazete de kalmadı. Çağ öyle bir değişti ki ne gazeteler ne de gazete okurları artık hızla ortaya çıkan ve anında eskiyen bu enformasyon bombardımanında büyük anlatıcılara ihtiyaç duyuyor. Edebî bir tür olarak gazetecilik geçen yüzyılda kaldı bile denilebilir. Şimdi izlendikten sonra unutulan, kullan-at haber videolarının devri.

Severek okuduğum Jip ile Janneke serisi, Floddertje ve Pluk ve Kırmızı Çekicisi’nden sizin de hatırlayacağınız Annie M.G. Schdimidt’in yazdığı, Carl Hollander’in resimlediği ve Gül Özlen’in Türkçeye tercüme ettiği Çatıdan Gelen Kedi hikâye anlatma sanatının unutulduğu bu çağda utangaç bir gazetecinin hikâyesini fantastik bir kurguyla anlatıyor.

​​Kedileri çok seven genç gazeteci Tibbe, daha hemen romanın başında gazetenin müdürüyle olan konuşmasından öğrendiğimiz kadarıyla, genelde kediler hakkında, bazense ilkbahara dair güzel hikâyeler kaleme alıyordur. Müdürü makalelerin olağanüstü güzel olduğunu kabul etse de cümlesine sağduyu sahini herkesin içini ürpertecek kocaman bir “ama” ile devam eder. Bilirsiniz böyle “ama”ların ardından hayırlı bir şey çıkmaz. Müdürü, Tibbe’nin makalelerini olağanüstü güzel bulur “ama” bu makalelerin içinde hiç “haber” yoktur. Ona göre gazete sayfaları iyi hikâyelerle değil haberlerle dolu olmak zorundadır. Bu yüzden Tibbe’yi eğer içinde haber olan yeni bir makaleyle yarına kadar gelmezse üzülerek işten çıkarmaya mecbur olduğunu söyler. Ve bu heyecanlı ve tılsımlı hikâye Tibbe’nin üzülerek eve dönmesiyle başlar.

Tibbe haber peşinde koşamayacak kadar utangaçtır. Kimseye soru soramayacağını bilir. O nedenle işini kaybettiğinden çok emindir. Fakat tam en umutsuz anında, tünelin ucunda göremediği esnada hayatına eskiden kedi olan Bayan Minoes girer.

Bayan Minoes artık insana dönüşmüş olsa da hâlâ mırıldanmaya, keyiflendiğinde yanındaki insanlara sürtünmeye devam etmektedir. Üstelik sinirlenince tırmalamakta ve çatılarda gezmekten kendini alamamaktadır. Fakat Tibbe için anlam arz eden en önemli özelliğiyse hâlâ kedilerle konuşabiliyor olmasıdır.

​İnsanların arasında dolaşıp onlarla iletişim kurarak haber toplayamayan utangaç Tibbe için bu bulunmaz bir nimettir. Çünkü kediler insanlar arasında pervasızca dolaşmakta, insanlar tarafından ciddiye alınmadıkları için yanlarında rahatlıkla konuşulan her konuda malûmat sahibi olmakta ve topladıkları bütün bu havadisleri Bayan Minoes üzerinden Tibbe’ye iletebilmektedirler. Bu sayede Tibbe normalde asla ulaşamayacağı, duyamayacağı, bilemeyeceği pek çok şeyden haberdar olmaya ve kimsenin ulaşamayacağı en gizli haberlere kedilerin iletişim ağı üzerinden ulaşabilir olmuştur. Tibbe artık en çarpıcı haberlere imza atan bir gazetecidir ve bütün bu haberlerin kaynağı aslında hiç kimsenin bilmediği Kedi Haber Ajansı’dır.

Kedi Haber Ajansı’ndan gelen en son haberse şehrin tanınmış simalarından, hayırsever ve hayvansever fabrikatör Bay Ellemeet’le ilgilidir. Bütün şehrin sevdiği ve takdir ettiği Bay Ellemeet acaba göründüğü kadar iyi bir insan değil midir? Acaba herkesi kandırıyor mudur? Tibbe’nin elinde kedilerin miyavlamalarını kendisi için tercüme eden Bayan Minoes’in anlattıklarından başka hiçbir delil veya belge yoktur. Tibbe bütün bu aksiliklere ve eksikliklere rağmen bu haberi yapabilecek midir? Bay Ellemeet insanları kandırsa bile kedileri kandıramayacağına göre, acaba bizim Tibbe Kedi Haber Ajansı’nın yardımıyla gerçekleri ortaya çıkarabilecek ve bütün şehre Bay Ellemeet’in gerçek yüzünü gösterebilecek midir?

​Bütün bu soruların cevabı için gazetecilik, haber, hikâyeler ve kediler hakkındaki bu enfes kitabı okumanız gerekiyor. Bayan Minoes’in yeniden kediliğe mi döneceği yoksa insan olarak mı yaşamaya devam edeceğinden ise hiç bahsetmiyorum bile!