Trajik yaşamı ve intiharıyla da tanınan Sylvia Plath, kendinden sonraki pek çok yazara ilham kaynağı olmuş, benzer şekilde sinema sektörünü de etkilemiş bir isim. "Edebiyat ve sinema" dizimizde ünlü yazarın sinemayı nasıl etkilediğini ele aldık...

Roy Andersson’un bu şiir anlatımlı, kökene ulaşma, ‘biz ne yapıyoruz’u sorgulama arzusunu taşıyan filmi, medeniyet canavarına dönüşen insana dair umutsuzluğun altını kalın kalın çiziyor.

Asuman Susam, “Sinema ve Edebiyat” dizimizde yazdı…

Yol önümüzde akıyor hiç bitmeyecekmiş gibi. Yarpuzların kokusu su yolları açıyor; görmesek de sezdiriyor su kendini. Biz yol kenarlarında nazlı akan yeryüzünün kılcallarıyla çok ilgilenmiyoruz. Zakkumları geçiyoruz, okaliptusları, ılgınların tuzu düşlediği gibi düşlüyoruz o büyük suyu…

“Sinema ve Edebiyat” dizimizde Asuman Susam yazdı…

“Sinema ve Edebiyat” dizimizde François Ozon’un Evde/ Dans - La Maison filmi ve Asuman Susam’ın o leziz kalemi… “Hayat Hikâyeler Olmadan Hiçbir Şeydir”.

Sinema ve Edebiyat dizimize Asusman Susam’ın “Kemik İnadı” yazısıyla devam ediyoruz...

Hatırlamak… Hep sabahta kalmak gibi. Sürekli bir uyanış, gurbette olma hali… Heidegger’i anımsıyorum o yüzden sık sık. Dünyaya atılmış olmak…

Sinema ve Edebiyat’ dizimiz için Asuman Susam yazdı…

Şairi değil de şiiri doğrudan mesele edinen Poetry (Shi) filmi, belki iki kahramanının Celan’la olan trajik yazgılarının benzerliği nedeniyle Celan okumalarım sırasında geldi aklıma. Hafızanın yüzer gezer dağınıklığında hiçbir şey tesadüf değil. O dağınıklık bize her zaman bir öykü anlatır. Başkasının öyküsü gibi dinlerken birden onun kendi öykümüz olduğunu fark ederiz. Epifani!

Filmde ilk taşı atacak günahsız kimse yoktur, çocuk dışında. İzleyici içinde de öyle. Bu nedenle izleyen film boyunca empati kuracak kimseyi kolay kolay bulamaz. Hem biraz o’dur hem değil.Asuman Susam, “Sinema ve Edebiyat” dizimizde Nuri Bilge Ceylan’ın “Kış Uykusu” filmi hakkında yazdı…

Asuman Susam “Sinema ve Edebiyat” dizimizdeki yazılarına “Kıskanmak” romanı ve filmiyle devam ediyor…

Kötü iyiyi kovar deyip geçebiliriz, kötü yazgıyla oynar… oysa iyileştirip iyileşebiliriz. Tiksinmeden, ötelemeden, korkmadan kötünün varlığına ve oluşuna bakan onu mas edebilir. Hatta durdurabilir, dönüştürebilir. Her şey iradi bir seçim meselesi. Dünya bütünüyle bataklığa dönmeden kurtarılmış bölgeler, iyiliğin işgal evleri, hava boşlukları… gerekli.

Sinema ve Edebiyat dizimiz için Asuman Susam yazdı…
Şairi değil de şiiri doğrudan mesele edinen Poetry (Shi) filmi, belki iki kahramanının Celan’la olan trajik yazgılarının benzerliği nedeniyle Celan okumalarım sırasında geldi aklıma. Hafızanın yüzer gezer dağınıklığında hiçbir şey tesadüf değil. O dağınıklık bize her zaman bir öykü anlatır. Başkasının öyküsü gibi dinlerken birden onun kendi öykümüz olduğunu fark ederiz. Epifani!

Sinema ve Edebiyat dizimize Asuman Susam’ın “Kemik İnadı” yazısıyla devam ediyoruz…


Hatırlamak… Hep sabahta kalmak gibi. Sürekli bir uyanış, gurbette olma hali… Heidegger’i anımsıyorum o yüzden sık sık. Dünyaya atılmış olmak…

Sinema ve Edebiyat dizimize bir şairin kitaplar, filmler, geziler ve elbette şiirler eşliğinde Lizbon'a ve kendine yaptığı yolculuk ile devam ediyoruz. Pessoa, Lisbon Story, Lizbon'a Gece Treni, Hayallerin Ötesinde, Asaf Halet Çelebi... Asuman Susam yazdı...

"İçimizde olanın ancak küçük bir kısmını yaşayabiliyorsak, gerisine ne oluyor?*"

Şair izledi ve yazdı... "Sinema ve Edebiyat" dizimize Zefir filmiyle devam ediyoruz.
Asuman Susam yazdı... Kutsal Haleyi Kırmak: Anneliğe Ters Açı

Annelik anne-çocuk ilişkisinde vakitlerden sabaha karşılık gelir kuvvetle bende. Çocuğun annesi aracılığıyla evrenle kurduğu o ilksel ilişkisi bir altınçağ’dır, bir sabah dinginliğidir. Ta ki simgesel göbekbağı kopana kadar. İlk acı, ilk yüzleşme; dinginlik biter, kaosa açılır pencere… Sonrası zaman zamandan öte,  çoğu zaman bir hır gürü de içinde barındıran, gerilimli, tehditkâr ve tehlikeli gel-gitli ilişkiler…