Bu yazı, Hüsamettin Koçan'ın 18 Temmuz-12 Ağustos tarihleri arasında Bodrum Casa dell’Arte Galeri'de gerçekleştirdiği 'Gölge' adlı sergi vesilesiyle Hüsamettin Koçan'ın sanatı üzerine odaklanıyor.

Bu yazıda Jean François Lyotard'ın 'postmodern durum' olarak adlandırdığı olguyu sanat sergileri ve müzecilik bağlamında düşünüyoruz.​

Bu yazıda Japon avangard sanat hareketi Gutai'nin çağdaş sanat açısından önemini ele alıyoruz.

Bu makalede Çin resminin arkasındaki felsefi düşüncenin çağdaş sanat üzerindeki etkilerine odaklanıyoruz.

Bugünlerde İslam üzerine çok yoğun bir şekilde tartışılıyor. Bu makalede, İslam'ın heterojen yapısını; estetik, felsefe ve şiddet tarihine bakarak ele alıyoruz.

Sanatçı Can Aytekin'in, Ahmet Hamdi Tanpınar'ın 'Her Şey Yerli Yerinde' adlı şiirinden hareketle ortaya çıkardığı son işleri, estetik üretimin sınırlarını aşan sıkı bir düşünme ve çalışma sürecinin sonucu ciddi bir ‘kültürel arkeoloji’ denemesidir.

Kavramsal sanatçı Dilek Winchester'ın Emin Barın’a Saygı adlı çalışması çok katmanlı bir enstalasyondur. Üç bölümden oluşan enstalasyon ‘Osmanlı Hat sanatının son halkası’ ve ‘Batılı, laik yazı sanatının da ilk halkası’ olarak zikredilen hattat Emin Barın’ın (1913-1987) eserini ve önemini anmak adına yapılmış bir çeşit kültürel hafızanın yenilenmesi deneyidir.

Günümüzde ‘eski’ (ya da ‘gelenek’) yeniden bir değer haline gelmektedir. Geçmişle barış yapmanın, kültürel hafızayı tazelemenin toplumumuz açısından şimdiyi ve geleceği daha demokratik bir zeminde kurmanın önemli bir yolu, bizi savaştan ve şiddetten kurtarmanın etkili bir yöntemi olduğunu kavramış durumdayız. Fakat eski olanı estetik bir kipte sunmanın modern biçimini yaşadığımız coğrafyada henüz başarabilmiş değiliz. 

Sanat kuramcısı ve filozof Boris Groys'a göre; modernist sanat yapıtı, İsa’nın bedeninin maruz kaldığı aynı işkence süreci tarafından üretilmiştir ve bu durum onu kutsal sanat yapıtı haline getirmektedir. Bu makale, bu provokatif tez etrafında oluşturulmuştur.

Günümüzde sanat eğitimi veren bir kurum, teknik eğitime verdiği önemi teoriye de eşit oranda vermek zorundadır. Sanatın güncel halinin maddi ve maddi-olmayan formlarının felsefi, sosyolojik, psikolojik veya siyasi kavramsal göndergelerinin çeşitliliği bunu zorunlu kılmaktadır.

Sanat, çok iyi bilindiği gibi, günümüzdeki estetik ya da anti-estetik işlevini daha çok modern zamanlarda kazanmıştır. Modernite öncesinde sanatın ve sanatçının toplumsal işlevi ve konumu çok daha kesin kurallara bağlanmıştı. Özgür sanatçı diye bir imgeyi pek tanımayan pre-modern dünya, sanatı, başka şeylerin yanında, toplumsal hafızanın oluşumundan doğrudan sorumlu, iktidar aygıtının gözetiminde bir tür kayıt aracı olarak da görüyordu. 

Ünlü Fransız çağdaş sanat dergisi Artpress’de yapılan bir tartışmada, 2000'li yılların en önemli sanat olaylarından biri olarak e-flux adlı online sanat sitesi gösterilmiştir.  Gerçekten de e-flux’ın önemi yadsınamaz.

Nusret Polat Jak Baruh’un fotoğraf çalışmaları üzerine yazdı.

Yeni bir sanat galerisi olan Galeri Bergsen & Bergsen’de, küratör Fırat Arapoğlu’nun Gidebileceğimiz Bir Yer Biliyorum adlı sergisi 17 Eylül-26 Ekim tarihleri arasında Gayrettepe’de gerçekleşti. Arapoğlu’nun sergisine davet ettiği sanatçılar: Antonio Cosentino, Mustafa Pancar, Gül Ilgaz, Özgür Korkmazgil, Didem Ünlü, Maria Papadimitriou, Simeon Stoilov, Juan DelGado ve Yeni Anıt. Sergiye birkaç farklı düzeyde bakılabilir. Serginin kavramsal çerçevesini değerlendirdikten sonra, sergide yer alan sanatçıların çalışmalarına odaklanıyorum. Daha sonra ise, Galeri Bergsen & Bergsen’in bir sanat galerisi olarak yapılanış mantığının günümüz İstanbul’unun sanat piyasası açısından ne ifade ettiğine bakmaya çalışacağım.