20 Ağustos Cumartesi gecesi yatmadan evvel Facebook’ta gezinirken tanıdık bir sima dikkatimi çekti, altında yazansa bir anda kalp sızısı yarattı: “Çok sevdiğimiz kıymetli bir arkadaşımızı daha kaybettik. Üzüntümüz büyük”. Fotoğraftaki sima Sedat Pakay’dı ve ben konduramadığımdan olsa gerek internette gezinip bunu doğrulayacak bir haber bulmaya çalıştım. Başka hiçbir yakın tarihli haber göremeyince de bir miktar rahatladım. Ertesi gün yine ilk işim bununla ilgili bir haber aramak oldu, ama çok bir şey bulamasam da oğlunun ve bazı başka dostlarının paylaştığı fotoğraflar acı gerçeği kabul etmemi sağladı.

Uzun bir süre önce çalışmış bir fotoğrafçının arşivinin keşfedilmesi, çok sık rastlanan bir durum değil. Bunun bir örneği yakın zamanda ABD’de gerçekleştiğinde -o zamana kadar ismi duyulmamış- Vivien Maier bir anda gündeme oturmuştu. Hakkında çok az şey bilinse de on binlerce fotoğraftan oluşan -o güne kadar muhtemelen çok az kişinin gördüğü veya kendisinden başka kimsenin görmediği- arşivi gün yüzüne tesadüfen çıktığında, yirminci yüzyıl ortalarında sokak fotoğrafçılığıyla amatör olarak uğraşmış -aslında dadılık yaparak yaşamış- gizli bir fotoğrafçının varlığı fotoğraf tarihine önemli bir kayıt olarak geçmişti.

Mayıs ayı, Türkiye’de fotoğrafla ilgili pek çok kişinin haberdar olmadığı ama fotoğraf alanında çalışan kimi profesyonelin dahil olduğu bir yolculuğa sahne oldu. İngiltere bazlı Crossway Foundation’ın 2007’den beri düzenlediği yolculukların bu yılki destinasyonu olan Türkiye, Körfez bölgesindeki Arap ülkelerinden altı genç fotoğrafçıyı ağırladı.

Cemil Batur Gökçeer’in “Şşt” sergisi, 29 Nisan-4 Haziran tarihleri arasında The Empire Project’te izleyiciyle buluştu. Gökçeer’in bugüne kadar yaptığı işlerdeki, her seferinde bir öncekiyle bağlantılı ama farklılaşan anlatı yaratma eylemi, “Şşt”ta da yeni bir boyuta taşınmış olarak karşımıza çıkıyor. 

Pilot Galeri, 23 Nisan’a kadar, daha çok fotoğraf işleriyle tanıdığımızı düşündüğüm Cengiz Tekin’in “Cennetten Hemen Önce” sergisine ev sahipliği yapıyor. Tekin’le uzun zamandır dünyanın gündeminden düşmeyen konulardan sığınmacı sorununa odaklanan sergisinden yola çıkarak konuştuk.

Orhan Cem Çetin geçtiğimiz günlerde Sanatorium’da açtığı “Benimsin” sergisiyle sahip olma dürtümüzden yola çıkarak zamanın içinde yer aldığımız kısa dönemi sorguluyor. Kendisiyle 18 Mart’a kadar açık kalacak sergi ve fotoğraftan başlayarak farklı üretim biçimleri ve süreci hakkında konuştuk.

Osman Bozkurt fotoğraf tabanlı işleriyle tanınan ama kendini fotoğrafla sınırlı tutmayan, işlerinde videoya, enstalasyona da yer veren bir görsel sanatçı. Kendisiyle Roma'daki Maxxi Müzesi'nde yer alan işlerini bahane ederek ama bununla sınırlı kalmayan, işlerine, üretim sürecine ve sanatçı eşi Didem Özbek ile kurdukları PiST/// Disiplinlerarası Proje Alanı üzerine uzanan bir söyleşi gerçekleştirdik. 

İstanbul Modern, 2015 yılına, 22 Mayıs tarihine kadar sürecek olan, 13 fotoğrafçının 2000 yılından bugüne ve bir kısmı bu sergi için üretilmiş serilerine yer veren "Habitat" sergisiyle veda etti. Aralık ayının son günlerinde açılan sergi, insan yerleşimlerine ve insanların mekân ve doğayla kurduğu ilişkilere odaklanıyor. 

Günümüzün önemli hikâye anlatıcılarından Erwin Olaf’ın yakın zamanda ürettiği ‘Berlin’ ve ‘Key Hole’ serilerinden oluşan bir seçki, Hollanda Büyükelçiliği'nin katkılarıyla ‘Anlatılmayanın Güncesi’ başlığıyla 2014'te Ankara’da CerModern’de sergilendi. Olaf, 2011 yazında, yedi fotoğraf serisi ve kısa filmlerinden oluşan ‘Captured Senses’ başlıklı sergisiyle yine CerModern’e konuk olmuştu.

Helsinki Okulu, on yılı aşkın bir süredir fotoğraf çevrelerinde heyecan uyandıran bir kurumu çağrıştırıyor. Aslında bu isim doğrudan bir kurumu değil de Aalto Üniversitesi’nde (University of Art and Design Helsinki) 90’ların ortalarından itibaren şekillenen bir eğitim modelini, eski tabirle bir ekolü ve bu modelde eğitim alarak bugün profesyonel fotoğraf çevrelerinde adı çok bilinen bir grup fotoğrafçıyı tasvir ediyor.